Waarom sluit je je niet aan bij een bestaande politieke organisatie?

Gezien de omvang van de taak lijkt het eenvoudiger om zich aan te sluiten bij een bestaande politieke organisatie die verenigbaar is met onze bedoelingen.

Wij kiezen er echter voor om een autonome organisatie op te richten, met de capaciteit om rechtstreeks op te treden op politiek gebied, en wel om de volgende redenen.

De bestaande politieke organisaties, in het progressieve spectrum dat overeenkomt met onze aspiraties, voldoen niet aan de behoefte:

  • om doctrinele redenen:

    • radicaal links ziet de noodzaak van overheidsingrijpen en aarzelt niet om de bestaande sociale en economische orde, indien nodig, radicaal ter discussie te stellen. Dit is in overeenstemming met onze aanpak. Aan de andere kant definieert het zichzelf vooral als kritisch, antikapitalistisch en, in toenemende mate, als vijandig tegenover de globalisering (en vergeet het daarmee zijn traditioneel internationalistische houding). Deze negatief gedefinieerde houding maakt hen niet in staat om alternatieven te formuleren en overheidsverantwoordelijkheden uit te oefenen. Vijandigheid voor de globalisering, gecombineerd met de illusie van een mogelijkheid tot actie op nationaal niveau, leidt vaak tot een verschuiving naar een nationale smaak van het socialisme die steeds moeilijker te onderscheiden is van de rechtse versie ervan;

    • de sociaaldemocratie heeft een universalistische en verantwoordelijke traditie, die gericht is op sociale rechtvaardigheid door middel van geleidelijke hervormingen. De handicap is dat het gebaseerd is op de belofte van materiële welvaart voor iedereen, gebaseerd op het delen van de vruchten van de groei en van de productiviteitswinst, zonder dat men de bestaande eigendommen of de fundamenten van de samenleving in twijfel wil trekken. Het model verkeert in een ernstige crisis sinds de materiële groei effectief is verdwenen. Volgens haar is de beperking van het milieu van ondergeschikt belang: de sociaaldemocratie geeft systematisch voorrang aan de bezorgdheid over de werkgelegenheid op korte termijn en weigert het vooruitzicht op permanente groei op te geven;

    • De politieke ecologie neemt milieubeperkingen serieus en eist radicale acties om onze impact op de bio- en geosfeer te verminderen. Aan de andere kant lijdt het onder vijandigheid tegenover de industrie en elk groot systeem. Haar voorkeur voor het kleine en het lokale maakt haar blind voor het grote probleem van de coördinatie van deze gedecentraliseerde acties en van het vrije verkeer. Bovendien heeft het de illusie dat een elitaire gemeenschap van deugdzame asceten die zich los van de rest van de samenleving ontwikkelt, alleen het goede voorbeeld kan geven en de realiteit van de sociale kwestie niet ziet buiten de kwestie van discriminatie op grond van de genetica (geslacht, huidskleur, seksuele geaardheid);

    • de liberaal-democraten beweren dat ze progressief zijn. Hun enthousiaste steun voor economische groei door het permanent benutten van nieuwe mogelijkheden, met lippendienst aan de ecologische en sociale gevolgen van dit model, maakt hen slecht toegerust om de diepgaande hervormingen die we nastreven te ondernemen.

  • om redenen van organisatie en van interne democratie:

    • alle traditionele politieke families opereren op Europees niveau in de vorm van federaties van nationale politieke partijen, waarbij de bron van de legitimiteit en de financiering nationaal is. Het Europese niveau is onderworpen aan een akkoord tussen de nationale partijen en vertoont dezelfde kenmerken van onmacht en ondoorzichtigheid als de intergouvernementele organen van de Europese Unie (Raad van de EU en Europese Raad). Deze versnippering in autonome nationale politieke entiteiten is zelfs te vinden in recente politieke formaties die waren gebouwd op de belofte van een pan-Europese operatie;

    • hun interne organisatie schommelt tussen twee modaliteiten van ontkenning van de interne democratie: (1) regels die zijn opgesteld om een meningsverschil tot zwijgen te brengen of te ontkrachten, of (2) het ontbreken van regels die leiden tot de machtsgreep van een kleine kliek die sterk gecoördineerd is tussen haar leden. Dit maakt het uiterst moeilijk, en de facto onmogelijk, om deze organisaties van binnenuit te transformeren.

Deze kenmerken zijn natuurlijk gestileerd en kunnen worden tegengesproken door standpunten van bepaalde persoonlijkheden. Desalniettemin lijken zij ons de grondbeginselen te vertegenwoordigen waarnaar deze fracties in tijden van crisis verwijzen en die hun keuzes tussen de prioriteiten bepalen wanneer deze prioriteiten in conflict komen. Wij stellen vast dat geen van de bestaande politieke formaties onze ambities voor radicale hervormingen op het gebied van sociale rechtvaardigheid, milieuduurzaamheid en pan-Europese democratie, noch de strengheid van onze eisen en middelen voor interne democratie op dezelfde pan-Europese schaal combineert.

Wij hebben te goeder trouw en met veel energie geprobeerd onze doctrinele en organisatorische bijdrage te leveren aan bestaande of opkomende politieke organisaties. Tevergeefs. Ideologische fundamenten en organisatieprincipes (of gebrek aan organisatie) zijn bijna onomkeerbaar. Daarom richten we de CosmoPolitieke Coöperatie op als een autonome politieke organisatie.